Hepimiz türlü türlü badireler atlatırken bizde payımıza düşeni aldık şükür… Nice kayıplarla nice nice acıdan sadece ölmeyecek kadar örselendik, sonucunda da düştük kalktık ama yaşam gailesi işte iyilere güzelliklere hep tutunduk.
Alın size mis gibi yaşam döngüsü. Her gecenin sabahı gibi elbet bir gün o sabaha eriyorsun çıplak gözün ile aniden seçiyorsun gün ışığını ve elin iş tutar hale, bir tarafın mahcup açlığını yokluğunu sorgularken buluyorsun kendini; hatta yer yer ağzın dolu dolu gülüyorsun da…
Nitekim dizlerimizin yarası kabuk tutmuşken kanatmadan yürümek üstün beceri hepimize şu beter günlerde…
Kim kime dokunsa, bin ağlar halde iken de kayıplarımızı anmak daha beterine meselle acımızı güzellemek olmaz herkesin canı ciğeri kendine has kanar… Umarım tez diner kimse muhatabı bu cenderenin.
Demem o ki;
Yaz geldi gitti; güz de geldi gidecek ömür gibi… En iyisi hep iyiyi anmak mevcut sevdiklerimize sarılmak neşemizi hiç ama hiç terketmemek.
İnsanın iç dinamiğinin dirayeti kazanılmış en üstün meziyet önce kendine sonra etrafına ışık olabilmek kıymetli.
Birlikte çok şeyler yaşadık gördük eksiler fazla da olsa şükürlerimiz yani avunduklarımız çok daha kıymetli hepimizin kalan canı ile paha biçilmez değeri var nitekim hayatta kalmak ne büyük lütufmuş akın akın yitenlere ne yandık ne yandık! İyi ki varım, iyi ki varsınız…
Tanıdığım tanımadığım dost düşman herkesin sağlığına duacı iken buldum kendimi bu düzlükte…
Daha da yokuş çıkmayacağımın garantisi yokken üstelik… Demem o ki her an eğilip o demir külçeyi yine yeniden almam gerekiyorsa ben gardımı aldım hayat…
Marifet o külçeyi en sevdiğin şarkıyı mırıldanarak güle oynaya sürüyerek de olsa taşımak yoksa yaşamsal mihenk alanın belini bükmen an meselesi sanma ki başkası alır yükünü…
Varış noktasında kimi görüyorsan aynı kefedesin ve ayrı ayrı tartılıyorsun işte o kadar…
Sevgiyle…
En çok da saygıyla esen kalın.